Na alle hectiek van de afgelopen dagen hebben Beatrice en ik besloten het even wat rustiger aan te doen. De ochtend staat in het teken van sluitertijd, belichting en scherpediepte maar dan in het engels. Misschien toch niet zo relax als ik had gedacht. Maar Beatrice is een lieverd en vindt alles uit mijn mond heel interessant. Althans, zo kijkt ze wel :-)Na wat uurtjes rommelen op de EOS van Marnix besluiten we een kijkje te gaan nemen op de markt rond Thika.

De schoolbus neemt ons een stukje mee waarna we het laatste stukje door de modder mogen glijden. Op de markt staat een heuse stand van Macheo met 'milkshop' in kleurrijke letter beplakt. Hier gaat de koeienmelk uit het weeshuis gretig over de toonbank. Aangezien ik opgegroeid ben met ongeveer een miljoen liter schoolmelk kan het mij even niet boeien. Ik schiet nog even wat platen voor het nageslacht en gaan dan weer terug naar het weeshuis. Eenmaal terug bij Macheo nemen Marnix en ik mijn resterende dagen door en besluiten het vanwege de hitte maar ook vanwege mijn veiligheid even iets rustiger aan te doen. Die avond bestaat mijn eten uit wat restjes van de vorige dag. Een stuk stroopwafel, een appel en een ei. Ook heb ik nog een stukje brood maar daar doe je zelfs hier niemand een plezier meer mee. Toch gaat het op!

Lekker geslapen en er is eindelijk weer eens zon. Heerlijk, en met een beetje geluk kan ik er vandaag aan het eind van de dag misschien heel even van genieten. Maar, er moet eerst gewerkt worden. Om de komende vrijwilligers te informeren naar dat wat ze te wachten staat gaan we wat foto's schieten voor op de website van Macheo. Niets spannends hoor, gewoon wat plaatjes van de plaatselijke supermarkt, een pinautomaat en een bushokje. Helaas gaat ook dit uitstapje niet vanzelf en moeten we de mannen van ons af slaan. Letterlijk elke man vraagt of je mee gaat naar zijn huis (lees: vier stukjes golfplaat en een hoogpolig modderpad) en loopt minimaal honderd meter met je mee. Ondanks de smoes dat ik ditmaal met Beatrice mee naar huis gaat begint ze er goed moe van te worden. Op de grote markt aangekomen besluit ik voor het eerst sinds mijn aankomst mijn camera maar in mijn tas te houden en stappen stevig door. Niet vanwege desinteresse maar omdat deze markt 'iets' onheilspellends heeft en vluchten wij naar de rust in de buurt van de Thika watervallen. Hier besluiten we eens lekker te lunchen en schuiven vanwege de drukte, en volgens traditie, gewoon aan bij wildvreemde Mensen. Eten doen we met de handen en de kip curry doet mijn smaakpupillen eindelijk ontwaken. De vers geperste mangosap smaakt top en is vreemd genoeg goedkoper dan een simpel watertje. Doe mij die maar!

Met een dikke buik vervolgen we ons avontuurtje richting een markt in de buurt. En wat voor één! Het heeft meer iets weg van een vuilnisbelt waar je de meest vreemde dingen kan kopen. Het stinkt enorm en overal lopen kippen en koeien. Van wie zijn die beesten eigenlijk? Maar na ruim een week begin ik er ook al aardig aan te wennen. Net zoals alle mannen die me naroepen en de Kenianen die op schoot komen zitten in een overvolle Matutu.

De namiddag staat in het teken van 'mijn' zon en een heerlijk warm biertje. Ondanks het late uur is deze heel fel en binnen een half uurtje loop ik als een klein tomaatje licht beschonken naar mijn bedje. Even uitrusten voordat ik Beatrice photoshop in twintig minuten moeten uitleggen. Onmogelijk natuurlijk maar we blijven lachen!